Een aantal jaar geleden kreeg ik van mijn tante een grote doos met olijfkleurige wol. Zelf ging ze er niks meer mee doen en ze hoopte dat ik er iets moois van kon maken voor mezelf. De doos lag een behoorlijke tijd ongebruikt op mijn werkkamer. Maar met mijn vakantie naar Schotland in het vooruitzicht, besloot ik een vest voor mezelf te gaan maken.
Er zaten een aantal mogelijke patronen voor de wol in de doos en uiteindelijk koos ik voor het vest 'Silver Haze', een patroon van Garnstudio met nummer 103-1. Deze afgelopen weken breide ik stug door en gisteren kon ik het vest na het in elkaar zetten van 308 cm naden 'af' noemen.
Toen ik aan mijn vest bezig was, bedacht ik me dat ik voor mijn vriend een mooie sjaal wilde maken voor tijdens de vakantie. Ik bestelde de wol en had het plan om na het vest aan de sjaal te beginnen. Op een middag zat ik op mijn gemak te breien, tot mijn vriend ineens heel aandachtig naar mijn handen zat te kijken en me vroeg of ik nog meer breinaalden had.
Nu heb ik zoveel breinaalden dat ze bijna niet te tellen zijn, maar ik snapte zijn vraag niet. Voor het breien van het vest had ik immers maar twee naalden nodig. Waarom zou ik er nog meer nodig hebben? Tot ik naar de eettafel keek en de bestelde wol voor zijn sjaal zag liggen. Hij wilde zijn sjaal zelf breien. Het feit dat hij mijn hobby wilde leren kennen en zelf ook iets met zijn handen wilde maken, vond ik helemaal geweldig. Maar ik brei al sinds mijn tienerjaren en ik wist dat het hem niet zomaar zou lukken om vanuit het niks een sjaal in dubbele gerstekorrel zou kunnen breien.
Om hem vooral niet te ontmoedigen, pakte ik een bol restwol en een paar naalden. Deze wol (katoen) bleek te veel te splijten. Niet echt handig om het mee te leren. Wat dikkere wol die getwijnd was en bijbehorende naalden ging een stuk beter. Twee proeflapjes later was de wol op en kochten we bij de Zeeman een bol goedkope wol zodat hij zijn 'eigen' sjaal kon breien om het recht breien goed onder de knie te krijgen. Inmiddels heeft hij al een behoorlijke sjaal gebreid en op een paar kleine 'foutjes' na breit hij al mooi gelijkmatig en zit er ook een flinke snelheid in.
Als kleinigheidje en een knipoog naar mijn vriend, kocht ik 'breien voor dummies'. Op die manier kan hij ook de achtergrond van bepaalde technieken leren kennen. Ik ben er zelf al in begonnen te lezen en ook voor iemand die al bijna 20 jaar brei-ervaring heeft, staan er handig tips en trucs in.
Toen ik moest wachten op het drogen van de panden en mouwen van mijn vest die ik had gewassen om de naden minder te laten krullen, begon ik aan de echte sjaal voor mijn vriend. Inmiddels heb ik bijna 120 cm. Net niet op tijd voor de vakantie, maar wel weer een mooie werkstuk.
