Lang leve de Xenos!

Ik was al lang fan van de Xenos. Ze hebben veel leuke spullen tegen kleine prijsjes. Maar gisteren kon mijn dag na een bezoek aan de winkel niet meer stuk. Ze bleken nu ook mini marshmallows in het assortiment te hebben. 

Nu zullen jullie denken: wat moet je met mini marshmallows?

Mijn antwoord daarop is: een warme chocolademelk deluxe maken?

Als we hier in Nederland een luxe warme chocolademelk bestellen, krijg je deze vaak geserveerd met een toetje slagroom en een koekje.

Tijdens onze vakantie kwamen we erachter dat ze daar toch echt iets anders verstaan onder chocolademelk deluxe. Ze nemen een grote mok warme chocolademelk, deze overladen ze met slagroom om het geheel vervolgens af te maken met mini marshmallows. 

Als je alles door elkaar roert, smeltende marshmallows in de warme chocolademelk, waardoor je bijna hetzelfde effect krijgt als wanneer je ze bij een kampvuur houdt.

En dankzij de Xenos kunnen we ons zo nu en dan weer op vakantie in Schotland wanen.

Blij dat ik brei!

Een aantal jaar geleden kreeg ik van mijn tante een grote doos met olijfkleurige wol. Zelf ging ze er niks meer mee doen en ze hoopte dat ik er iets moois van kon maken voor mezelf. De doos lag een behoorlijke tijd ongebruikt op mijn werkkamer. Maar met mijn vakantie naar Schotland in het vooruitzicht, besloot ik een vest voor mezelf te gaan maken. 

Er zaten een aantal mogelijke patronen voor de wol in de doos en uiteindelijk koos ik voor het vest 'Silver Haze', een patroon van Garnstudio met nummer 103-1. Deze afgelopen weken breide ik stug door en gisteren kon ik het vest na het in elkaar zetten van 308 cm naden 'af' noemen.

Toen ik aan mijn vest bezig was, bedacht ik me dat ik voor mijn vriend een mooie sjaal wilde maken voor tijdens de vakantie. Ik bestelde de wol en had het plan om na het vest aan de sjaal te beginnen. Op een middag zat ik op mijn gemak te breien, tot mijn vriend ineens heel aandachtig naar mijn handen zat te kijken en me vroeg of ik nog meer breinaalden had.

Nu heb ik zoveel breinaalden dat ze bijna niet te tellen zijn, maar ik snapte zijn vraag niet. Voor het breien van het vest had ik immers maar twee naalden nodig. Waarom zou ik er nog meer nodig hebben? Tot ik naar de eettafel keek en de bestelde wol voor zijn sjaal zag liggen. Hij wilde zijn sjaal zelf breien. Het feit dat hij mijn hobby wilde leren kennen en zelf ook iets met zijn handen wilde maken, vond ik helemaal geweldig. Maar ik brei al sinds mijn tienerjaren en ik wist dat het hem niet zomaar zou lukken om vanuit het niks een sjaal in dubbele gerstekorrel zou kunnen breien.

Om hem vooral niet te ontmoedigen, pakte ik een bol restwol en een paar naalden. Deze wol (katoen) bleek te veel te splijten. Niet echt handig om het mee te leren. Wat dikkere wol die getwijnd was en bijbehorende naalden ging een stuk beter. Twee proeflapjes later was de wol op en kochten we bij de Zeeman een bol goedkope wol zodat hij zijn 'eigen' sjaal kon breien om het recht breien goed onder de knie te krijgen. Inmiddels heeft hij al een behoorlijke sjaal gebreid en op een paar kleine 'foutjes' na breit hij al mooi gelijkmatig en zit er ook een flinke snelheid in.

Als kleinigheidje en een knipoog naar mijn vriend, kocht ik 'breien voor dummies'. Op die manier kan hij ook de achtergrond van bepaalde technieken leren kennen. Ik ben er zelf al in begonnen te lezen en ook voor iemand die al bijna 20 jaar brei-ervaring heeft, staan er handig tips en trucs in.

Toen ik moest wachten op het drogen van de panden en mouwen van mijn vest die ik had gewassen om de naden minder te laten krullen, begon ik aan de echte sjaal voor mijn vriend. Inmiddels heb ik bijna 120 cm. Net niet op tijd voor de vakantie, maar wel weer een mooie werkstuk.

Gezinsuitbreiding

Maart 2018 kwam ik in mijn eentje in mijn huis wonen. Omdat de avonden toch wel behoorlijk lang en stil waren in mijn eentje,v kwam niet lang daarna in juni kleine Ella erbij. Hiermee werd het een huishouden van twee, geregeerd door koningin Ella met mijzelf als haar bediende.

Rond juli dit jaar is met het bij mij intrekken van mijn vriend, het huishouden gegroeid naar een huishouden van drie. Nog steeds geregeerd door koningin Ella, maar nu met twee bedienden.

Mijn huis is niet groot, maar toch was het met zijn drieën nog niet vol genoeg. We merkten dat Ella vaak met ons probeerde te spelen alsof wij ook katten zijn. Tevens zit ze overdag toch regelmatig lange tijd alleen. En daarom hebben we na lang nadenken besloten om voor een tweede kat te gaan. 

Na het afzoeken van internet en de asiels in de regio zijn we gevallen voor de kitten Peterselie, inmiddels omgedoopt tot Tibby. Een zwervertje gevonden bij een hotel en licht verwilderd. Hiermee heeft ze een behoorlijk rugzakje en heeft ze eerst bij een kattengedragstherapeute in de opvang gezetten. Maar inmiddels is ze dusdanig geresocialiseerd dat ze afgelopen zondag - na 5 - 6 weken wachten - naar huis mocht komen.

Aangezien ze eerst goed aan mijzelf en mijn vriend moet wennen, alvorens we haar aan Ella kunnen introduceren, zit ze apart in een van de slaapkamers. We hebben de kamer dusdanig ingericht dat er diverse schuilplekken zijn en ze heeft natuurlijk een flinke voorraad speelgoed gekregen. Uiteraard was ze de eerste middag en avond wat bang. Voorheen had ze haar broertje en zusje en nu zat ze alleen in een onbekende omgeving.

Inmiddels zijn we vier dagen verder. Met meerdere (nat)voer momenten op een dag, tussendoor nog wat spelen en het belonen van goed gedrag met lekkere kattensnoepjes zijn we al een heel eind gekomen. Zo heeft ze zich vandaag al uitgebreid door me laten aaien, wordt er in het zicht gewoon gegeten en ligt ze lekker op de grote stoel wanneer ik binnen kom, zonder weg te schieten

Eindelijk!

Komende week heb ik vakantie en hoewel ik vooral veel uit wil rusten, wil ik ook graag wat dingen in huis afmaken.

Zo ook mijn gehaakte Grace in Lace jurk, waar ik twee keer eerder over schreef. Het daadwerkelijke haken was op 18 februari van dit jaar al klaar. Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat de jurk daarna al die tijd onafgewerkt in de kast heeft gelegen.

Vandaag heb ik tijdens de Formule 1 van Duitsland op mijn gemak alle draadjes weggewerkt (al was het bijna te spannende en enerverend om weg te kijken). Ik ben ontzettend blij met het eindresultaat. Zeker als je bedenkt dat het van gekregen wol is gemaakt.

Nu mag het buiten eerst nog wat afkoelen voor ik het kan dragen. Ondertussen op naar de volgende klus.

Afdankertje of ingenieus ophangsysteem?

Inmiddels al weer drie jaar geleden kreeg ik van een oud-collega, die vogelaar was, een staartveer van een Argus fazant. Ik kan jullie vertellen: dat is met een lengte van 50 cm niet zomaar een veertje.

Al lange tijd had ik de plannen om de veer ergens in mijn huis ten toon te stellen. Maar waar laat je zo'n veer. Zeker met een grijpgrage kat in huis. Ergens op laten steunen is lastig, er worden nu eenmaal geen Argus fazant staartvleugel-steuntjes in de winkel verkocht. Ook is neerleggen geen optie, want dan zie je het niet of nauwelijks. En Ella kan vrijwel overal opklimmen, dus dan ligt de veer nergens veilig.

Tijdens het opruimen van mijn kledingkast en dan specifiek de ondergoedlade, kwam ik tot een oplossing. Een deel van een afgedankte bh heeft een tweede leven gekregen.

Gewapend met een schaar, secondelijm, dubbelzijdig plakband en een satéprikker, heb ik de bh van haar haakjes en oogjes onderdaan. De oogjes heb ik op twee plaatsen op de veer gelijmd. Nadat de lijm voldoende was gedroogd, heb ik de haakjes aan de oogjes bevestigd en de oogjes vervolgens met behulp van wat dubbelzijdig plakband en nog meer secondelijm op de muur gepositioneerd.

Zie aldaar een ingenieus ophangsysteem voor een staartveer van een Argus fazant gemaakt van afgedankt kledingstuk. Duurzaam of niet?

Foutje in het ontwerp

Begrijp me niet verkeerd, sinds de verhuizing van het chalet naar mijn huurhuis ben ik groot fan van IKEA. Inmiddels bestaat mijn huisraad dan naar schatting ook voor 40 tot 50% uit spullen van IKEA. Voor een mooi prijsje kun je leuke meubels en accessoires kopen, die behoorlijk gemakkelijk in elkaar te zetten zijn en ook heel acceptabel zijn van kwaliteit.

Zo had ik onlangs ook een nieuw dekbed en hoofdkussens nodig, want structureel met zijn tweeën onder een dekbed van 2.00 m slapen op een matras van 1.80 m bleek aan de krappe kant en de kussens waren in de afgelopen jaren uit elkaar geslapen. Opnieuw naar IKEA, het dekbed en de kussens ingeslagen en daarna op weg naar de dekbedovertrekken, want ook die had ik een nieuwe nodig aangezien de oude nooit zouden passen.

Eenmaal thuis aangekomen, heb ik IKEA op hun eerste ontwerpfoutje betrapt. Normaliter zijn kasten en inzetstukken of opbergdoosjes qua maat altijd op elkaar afgestemd. Een bestekverdeler van IKEA pas precies in de keukenlades van IKEA, maar minder goed of niet in keukenlades van andere merken.

Bij het ontwerpen van de kussenslopen is er helaas iets niet helemaal goed gegaan. De kussens blijken veel kleiner dan de slopen. Zoveel kleiner dat de kussens er zelfs overdwars in passen. Maar dan hebben we vervolgens een flinke lap stof los hangen.

Op verzoek van vriendlief, heb ik de naaimachine erbij gepakt en in twee middagen de kussenslopen naar een passend formaat omgetoverd. Zelf had ik niet heel veel problemen met de overtollige stof, maar zonder slaapt toch echt een stuk lekkerder..... zzzzzzzz

Eerste oogst

Het moestuinseizoen is al weer een tijdje geleden begonnen. Eind maart ben ik begonnen met zaaien. De afgelopen drie weken heb ik voor het eerst kunnen oogsten. 

Normaliter zou de sla het eerste te oogsten zijn. Waar het niet dat de slakken zich te goed hebben gedaan aan de verse ontkiemde zaadjes en ik niks had om te planten. 

Nu waren de aardbeien drie weken geleden als eerste. Mooie rode zomerkoninkjes - puur gegeten -  die vol zijn van smaak en absoluut geen suiker nodig hebben. Drie oogsten later zijn de planten nu helaas grotendeels leeg. Ik hoop echt op een tweede bloei.

Gisteren waren de radijsjes aan beurt. Voor velen van jullie zullen ze er op het eerste oog uitzien als onkruid. Pas als je ze uit de grond trekt, zie je ze in hun volle glorie. Sommige waren al zo ver doorgeschoten dat ze verhout waren. Gelukkig had ik leuke hoeveelheid goede radijsjes over.

Radijsjes rauw gegeten als snack of klein gesneden in de salade kent iedereen. Maar ik wilde iets anders proberen. Op Pinterest kwam ik een recept tegen van geroosterde radijsjes met miso (gefermenteerde sojabonen) boter. Zowel het blad als de knollen worden geroosterd waarna de miso boter zorgt voor een heerlijke hartige en romige coating over de radijsjes. 

Ik denk dat ik binnenkort maar weer wat radijsjes ga zaaien, want het recept is voor herhaling vatbaar.

Vooruitgang!

Sinds mijn vorige bericht over de Grace in Lace, de gehaakte tuniek waar ik aan bezig ben, ben ik flink gevorderd.

Het werk groeide met 20 cm, doordat er 25 nieuwe toeren bij kwamen. Ondertussen meerderde ik 42 steken. En in totaal waren het 4.812 stokjes.

Ik ben er nog lang niet. Er moet over 5 toeren verdeeld nog 30 keer gemeerderd worden, daarna moet ik doorhaken totdat het werk vanaf de twee markeerder 51 cm meet om vervolgens nog een motiefband er in te haken. Daarna is het afwerken van de randen en mouwtjes haken. Hopelijk heb ik genoeg garen, want dat heb ik gekregen en waarschijnlijk is het niet meer te verkrijgen.

Klein Duimpje.....

.... Is zijn laarsjes kwijt. Deze staan vanaf het voorjaar namelijk bij mij in de tuin. Ik ging vanmiddag voor een peper & zout molen naar de kringloop. Helaas hadden ze deze niet. Al snuffelend liep ik vervolgens zag deze schattige bloempot. En ik kon hem met geen enkele mogelijkheid laten staan!

Bezigheidtherapie

Een paar maanden terug begon ik aan een haakproject. Via via had ik een behoorlijke hoeveelheid wol gekregen, waardoor ik eindelijk weer eens wat groots kon maken.

 

Na het haken van een aantal proeflapjes (om de naaldmaat te bepalen), ben ik vol goede moed aan een jurk / tuniek begonnen: de Grace in Lace van Garnstudio. De maat was echter wel een half maat kleiner dan het patroon aangaf.

 

Naarmate mijn project vorderde, vond ik het er een beetje krap uitzien. Ook de afmetingen klopte niet helemaal met het patroon. Maar toch stug doorgegaan, want mijn proeflapje zei immers dat ik de goede maat naald had. En in het dragen zou het vast nog wel wat rekken, toch?!?!

 

37 cm waar 41 nodig was (mist 8 cm in omtrek)

15 cm waar 18 nodig was

 Toen ik ruim 20 cm van het lijf had gebreid, kwam ik erachter dat ik een fout had gemaakt met het minderen van steken aan het begin van het lijf. Vervolgens heb ik 15 cm van het lijf uitgehaald om de fout te herstellen en weer verder te gaan.

 

Weer op hetzelfde punt aangekomen, telde ik mijn steken en ik bleek er een tekort te komen. En in plaats van de helderheid van geest te hebben en er gewoon een steek bij te zetten (wat niemand in het eindresultaat zou hebben gezien), haalde ik weer ruim 10 cm uit en ging met het eerdere aantal steken + 1 verder.

 

Inmiddels was het werk dusdanig lang, dat ik het met goed fatsoen kon passen. En hoewel de vermoedens er al waren geweest, werd mijn vrees nu bevestigd. Het was echt veel te klein. Ik moest bijna mijn schouders optrekken om er in te passen en ademen was heel op eigen risico.

 

Met het bestaande werk nog intact ben ik met een nieuwe bol en een haaknaald met een halve maat groter opnieuw begonnen. Het werk voelde minder vast aan, de afmetingen kwamen heel wat dichter in de buurt van het patroon en het zag er natuurlijker uit.

 

17,5 cm is meer in de goede richting

 

Ik ben nu bijna op de helft en kan niet wachten om het daadwerkelijk te kunnen dragen. Dit gaat alleen nog wel een tijdje duren, want een toer kost me met 200+ steken inmiddels bijna een half uur om te voltooien. En ik moet er nog minimaal 30...….

 

Moraal van het verhaal: volg eerder de naaldmaat die in het patroon aangegeven staan dan je eigen proeflapje. Dat scheelt een heel hoop steken.

 

Precies hetzelfde aantal steken, links met naald 3,5 en rechts met naald 3