dinsdag 25 december 2018

Boek met een verhaal

Vrijwel alle boeken die geschreven worden, hebben een verhaal. Dit boek is daarbij geen uitzondering. En het verhaal is dusdanig goed geschreven dat ik het zeker aan anderen zou aanraden. Vooral aan liefhebbers van detectives!

 
Maar dit boek heeft een tweede verhaal. En dat is begonnen toen de eerste eigenaar een berichtje achterliet in de kaft en het boek na het lezen waarschijnlijk achter heeft gelaten in een hostel in Nieuw-Zeeland. Daar heeft de tweede lezer het boek uit de kast gepakt (dit schijnt een gewoonte te zijn in hostels). Waar hij heeft achter gelaten, weet ik niet. Zelf heb ik het boek gehad van mijn buurvrouw toen zij met haar vriend naar Canada emigreerde. Zij heeft het boek uit een hostel in Australië toen zij zelf een boek achterliet.

 
Waar ik het boek ga achterlaten weet ik nog niet. Wel hoop ik dat de volgende lezer ook een berichtje achterlaat voor de volgende lezer en dat het verhaal zo wordt vervolgd.

zaterdag 8 december 2018

Oud & Nieuw

Nee, ik loop nog niet op de jaarwisseling vooruit.

Ik heb het over de spullen die ik van mijn Bonpa en Bonma (in Nederlands: opa en oma)  heb gekregen die in mijn vrij moderne interieur een plaatsje hebben gekregen. Onlangs zijn mijn Bonpa en Bonma verhuisd van het huis dat ze 62 jaar geleden zelf hebben gebouwd naar een appartement. In de loop van de jaren hadden ze veel mooie spullen verzameld, waarin in het appartement helaas geen plaats zou zijn. De kinderen en kleinkinderen mochten daarom ook uitkiezen wat ze graag over zouden nemen.
 
Zelf heb ik een busje moeten huren om vooral de grote items van Brabant naar Ede te krijgen. Maar nu een paar weken later heeft alles een eigen plek en ben ik ontzettend dankbaar voor de herinneringen die ik nu al in mijn huis heb.
 
Ik had onder andere een serie van Chinese porselein borden (oud) uitgezocht. Hier heb ik zelf met een houten hoekprofiel en wat hoekjes (nieuw) een rail voor gemaakt in de keuken, waar ze de boel nu opfleuren.
 
 
Een beeldje dat ze na een van hun reizen naar Afrika (oud) mee terug namen, staat in mijn boekenkast (nieuw) waar ik naar boeken ook dierbare spullen tentoongesteld heb.
 
 
Ook de koebel die bij mijn Bonpa en Bonma in de garage hing, die we luidden als we achterom het huis binnen kwamen, heeft bij mij een nieuw thuis gevonden.
 
 
Naast een oude Bruynzeel kast (62 jaar oud en nog puntgaaf!), de stoel waar een goede vriend van de familie altijd in zat en de hometrainer, heb ik ook nog de doos met kerstballen van mijn oma gekozen. Deze heb ik vandaag samen met een paar nieuwe kerstballen en een nieuwe piek gebruikt om de boom op te tuigen.

 
Ook op deze manier wordt een eenvoudig huurhuis mijn thuis!

maandag 12 november 2018

Raar, maar waar

Deze foto maakte ik vorige week woensdag of donderdag. Dat de natuur van slag is, wist ik al wel een tijdje. Sommige planten bloeien voor een tweede keer, voorjaarsbollen komen al weer boven de grond. Maar dit slaat voor mij echt alles.

In november nog roze frambozen aan de struik.... Zoet zijn ze echter niet meer. Ze krijgen niet genoeg zon om de benodigde suikers aan te maken. Maar bizar vind ik het wel.

zaterdag 10 november 2018

Pretty in pink

Een behoorlijk aantal van mijn vriendinnen hebben kleine kinderen of staan op het punt om moeder te worden. Ik vind het altijd leuk om voor de verjaardagen van de kids of voor de geboortes een origineel cadeautje te maken.

Voor een van de kinderen die klaar was om naar de crèche te gaan, haakte ik een rugzak waar de klep uit het hoofd van een nijlpaard bestond.

Een vriendin die onlangs bevallen is, krijgt binnenkort de grijpbal voor haar kleine meid. Ik had er eigenlijk nog een belletje in willen verwerken maar dat is helaas niet gelukt.

woensdag 24 oktober 2018

Van de regen in de drup.....

Hebben jullie dat ook wel eens. Een dag of weekend dat je een hele lijst kleine klusjes denkt te hebben, tot je aan een klus begint die groter en lastiger blijkt te zijn dan gedacht.
Zo'n dag had ik afgelopen zaterdag. Ik wilde de oregano in mijn tuin snoeien en het overschot schoonmaken en drogen zodat ik het kan gebruiken in de keuken tijdens de winter. Ook onkruid wieden, winterrogge zaaien en de tuinmeubels schoonmaken en opbergen stonden op het lijstje. Verder was ik van plan om mijn oude douchekraan (met handmatig mengen van warm en koud water) te vervangen door een mengthermostaatkraan en ik had ook nog gewoon even met een goede boek op de bank willen ploffen. Het was immers weekend.
Helaas kwam er van al mijn ambitieuze plannen minder terecht dan ik vooraf had gepland. Waar liep het allemaal op mis; op de mengthermostaat.
Ik begon mijn klus met het verwijderen van de oude kraan en het opmeten van de breedte van de wateraansluitingen. Het zou me immers niet overkomen dat de gekochte nieuwe kraan niet op de bestaande aansluiting zou passen. Na een ritje naar de bouwmarkt haalde ik de kraan uit de verpakking. De breedte klopte inderdaad, maar...….. De schroefdraad van de bestaande aansluiting bleek 1/2 inch zijn en de schroefdraad van de nieuwe aansluiting moest 3/4 inch zijn.
Gelukkig waren er nieuwe koppelingen meegegeven. De vraag was echter hoe krijg ik die op de bestaande aansluiting. Ik haalde wat oude kit en cement weg en zag dat de aansluiting die er zat, verwijderd kon worden, zodat ik de nieuwe erin kon draaien. Ik had goede hoop. Zo gezegd zo gedaan. Alles gemonteerd, bleek de aansluiting te kort te zijn, waardoor ik geen rozetten meer tussen de kraan en de muur zou kunnen zetten. En tot overmaat van ramp, lekte de koppelingen toen ik het water terug op het systeem zette. Ritje nummer 2 naar de bouwmarkt was een feit.

En daar sta je dan in de bouwmarkt voor een muur vol T-stukken, verlopen, S-koppelingen, verlengstukken en eindstoppen. Waarbij je dan ook nog eens de keuze hebt uit M/M, F/M, M/F of FF (bleek achteraf om male of female oftewel draadstuk of moer te gaan). En je moet weten welke maat je nodig hebt, M22, 3/8 inch of domweg mm. Nadat ik bevestiging had gezocht bij de winkelbediende, ging ik gewapend met twee verlengstukjes, tape voor rond de koppelingen en een goede maat Engelse sleutel weer naar huis.
Met het gebruik van de verlengstukjes had alles perfect moeten passen. Waar het niet dat ik het ondanks het gebruik van de tape niet lekdicht kreeg. Los, vast, los, vast. Water erop, water eraf. Als ik de koppelingen aandraaide, stonden ze dusdanig ver uit elkaar dat de kraan er vervolgens niet meer op paste. Ten einde raad pakte ik de Engelse sleutel en probeerde een van de koppelingen nog net even een tik te geven, om de kraan weer te laten passen. Krak!! Het verlengstuk brak af waar deze de muur in ging. Het stuk uit de muur was zo verwijderd, maar het stuk dat om de koppeling van de kraan zat, ging niet meer voor of achteruit.
Wat doe je dan.... Precies, weer in de auto en op weg naar de bouwmarkt. Ik wilde af van het verlengstuk en had lange S-koppelingen zien liggen waarmee het naar mijn idee allemaal zou moeten passen. En inderdaad ze lagen er. De combinatie 3/8 inch naar 1/2 inch en 1/2 inch naar 3/4 inch waren gewoon voorradig. Alleen de combinatie die ik nodig had 3/8 inch naar 3/4 inch was uitverkocht. Heb ik weer...… Dan maar naar de buren (hier in Ede zitten drie bouwmarkten binnen 100 meter). Na de winkel drie keer doorzocht te hebben, had ik het goede gangpad gevonden. En tot mijn vreugde hadden ze de goede koppeling.

Eenmaal weer thuis leek het voorspoedig te gaan, totdat ik de rozetten op de schroefdraad draaide. Als de rozetten aan het einde van de schroefdraad zijn, zit er nog een spleet van 5 mm tot aan de muur. Nu was ik er voor dat moment wel een klein beetje klaar mee, dus ik heb me gefocust op het lekdicht krijgen van het systeem. Dit lukte nu gelukkig wel in een keer en verschenen er geen druppels bij de koppelingen toen ik het water weer aan zetten.
Ondanks de tegenslagen, ben ik erg trots op mezelf en was ik 's avonds de koningin te rijk toen ik onder mijn zelf gemonteerde mengthermostaatkraan stond te douchen.

De rozetten zijn een zorg voor een later moment. Misschien wel slim om die dag niet zo veel andere klusjes te plannen, want anders wordt het weer  'van de regen in de drup'.

woensdag 26 september 2018

Van huis naar thuis.

27 februari kreeg ik de sleutel van mijn eerste eigen huurhuis. Vanaf dat moment had ik een kleine maand om wat in huis te klussen, vloerbedekking te laten leggen, meubels te regelen (buiten een rookstoel, tuinkas en ligbed voor in de tuin had ik niks) en te verhuizen van het chalet waar ik op dat moment al 15 maanden zat naar het huis.
Met hulp van mijn ouders kregen de muren en het plafond in de opfrisbeurt. Mama heeft me nog een dag geholpen met behang verwijderen op de eerste verdieping en op eigen kracht heb ik de hal gesausd, twee kleine kamers op de eerste verdieping in het glasvlies behang gezet en dat nog twee keer gesausd. Het kost me nog behoorlijk wat kruim, omdat ik nog steeds last had van mijn gewrichten.
Nadat de vloerbedekking was gelegd, zijn mijn ouders en mijn broertje met een grote bus en de spullen die nog in Brabant stonden naar Ede gekomen. Vervolgens hebben we in Lunteren een eetkamerset en salontafel opgehaald. En in Ede zelf op 7 hoog een bank van bijna 2 m lang. Gelukkig was er een lift aanwezig. En lang leven Marktplaats, want daar vind je voor weinig geld nog hartstikke goed en leuke meubels.
De 6 afgelopen maanden heb ik het huis - met hulp van meneer IKEA - tot een thuis gemaakt (het is hier nog net geen showroom voor IKEA, zoveel spullen dat ik bij ze heb gekocht). Er moeten nog wat puntjes op de i, maar het is nu samen met Ella ons thuis. En ja, jullie zien het goed op de foto: Ella heeft haar eigen kamer!











PS: Sorry voor de kwaliteit van de foto's. Ik kreeg ze helaas niet veel scherper, maar de sfeer zal best duidelijk zijn....

zondag 16 september 2018

Fijnproevers met vraatzucht....

Sinds een paar jaar ben ik helemaal verliefd op de groente 'palmkool'. Ook wel bekend als calavo nero of zwarte kool. Het is een Italiaans broertje of zusje van de boerenkool. Het is wat milder van smaak dan boerenkool en ik vind het heerlijk om samen met wat chili, knoflook, ansjovis en Parmezaanse kaas door de pasta te draaien.
 
Nu blijkt het dat niet alleen ik er groot fan van ben. Ook de buxusrups lijkt het lekker te vinden. Nadat ze de buxus in mijn achtertuin te grazen hebben genomen, zijn ze verkast naar mijn vijf palmkool planten. Ze eten hun buik behoorlijk rond en laten maar weinig over voor mij. En zoals de titel van mijn post al zegt, het zijn fijnproevers. Want ze eten het sappige blad op en laten de nerven staan. Een beetje een triest gezicht.
 

 
 
Volgend jaar maar een paar planten voor Renée en een paar planten voor familie Rups. Ze zullen toch wel een keer uitgegeten zijn......

woensdag 22 augustus 2018

Pluizige huisgenoot

Al ruim twee maanden geleden is mijn huisje veranderd in een tweepersoons huishouden. Of beter gezegd, het huishouden van een mens en een kitten. 13 juni heb ik op een boerderij in Lunteren de kleine dame Ella opgehaald.

 
Haar start bij mij in huis was niet heel gemakkelijk, want ze bleek nog geen 9 weken te zijn. Op basis van haar schamele 450 gram, het feit dat ze maar 10 gram brokjes at in plaats van de voorgeschreven 65 gram en haast niet op de kattenbak ging, dacht de dierenarts dat ze pas 6,5 week oud was. Dankzij wat extra liefde, aandacht en kust en vliegwerk met haar voeding is het inmiddels een behoorlijk puber die letterlijk en figuurlijk kattenkwaad uithaalt.

 
Ze klimt op de eettafel. Mijn kleren en schoenen verstopt ze onder het bed. Haar knuffel meneer Konijn wordt het hele huis door gesleept en beland met regelmaat in de voer- en/of waterbak. En elke keer als ik de trap af loop, moet er tussen de spijlen van het traphekje door even geboxed worden.

 
Tussen de drukke buien door ligt ze vaak heerlijk naast me te slapen, als ik thuis kom uit het werk word ik al kletsend verwelkomd. En 's nachts in bed word ik regelmatig wakker gemaakt omdat ze allemaal kusjes uitdeelt of besluit om mijn gezicht te wassen. Om daarna naast me verder te knorren.








maandag 5 februari 2018

Twee-in-een

Afgelopen week heb ik twee kleine projectjes afgerond. Allereerst een gehaakte rugzakje in de vorm van een nijlpaard. Deze heb ik alvast gemaakt voor het dochtertje van mijn beste vriendin. De kleine meid wordt over drie maanden al weer drie jaar. Vorig jaar kreeg ze een poncho van me en nu deze rugzak. Dan kan ze mooi de blits maken op de crèche.
 

Het tweede projectje is meer een oefenlapje. Ik ben al meer dan een jaar bezig met een quilt voor de pasgeboren dochter van een andere vriendin. Het duurt allemaal wat langer dan gedacht en de quilt is dusdanig groot dat ik heb besloten om deze met de machine door te gaan quilten. Omdat ik dit nog nooit heb gedaan, heb ik eerst een proeflapje gemaakt. Deze is echter zo goed gelukt, dat ik het wel de moeite waard vond om er een binding langs te zetten en het als een soort aandenken te houden.
 
 
 
 
 

zaterdag 27 januari 2018

World Press Photo

Vandaag ging ik samen met een vriend en vier volslagen onbekenden met Nieuwemensenlerenkennen naar de World Press Photo tentoonstelling in het oude gemeentehuis in Hilversum. Als gepassioneerd amateur fotograaf (die er te weinig tijd voor vrij maakt) vond ik dat ik daar toch minimaal een keer moest zijn geweest.

De foto's waren soms mooi, maar vaak vooral heel indrukwekkend. Hieronder een paar foto's die ik het meest bijzonder vond.







Ik heb mezelf het verzamelboek van alle verschillende winnaars cadeau. Deels ter inspiratie voor mijn eigen foto's en deels om alles nog een keer op mijn gemak te kunnen bekijken en de verhalen erbij te kunnen lezen.

maandag 8 januari 2018

Van Frans koekblik naar Snelle Zeebaars......

Laat me de titel even uitleggen. Sinds ik kan autorijden, heb ik vrijwel alle auto's waar ik langere tijd in heb gereden een naam gegeven. Zo reed ik Stees, een grote stationcar wat je fonetisch uitspreekt als stesjenkar. Verder was er Zoef, want die was zo snel op het gaspedaal dat die er als een haas van door ging bij het stoplicht.

Toen ik bijna twee jaar geleden mijn Peugeot kocht, kon ik niet echt een naam vinden. Veel verder dan Propje kwam ik niet. Maar naarmate we samen meer kilometers doorbrachten, bleek de naam 'Koekblik' haar liefkozend het beste te passen. Het dichtslaan van de deur klonk altijd wat blikkerig, ze had hier en daar wat kraakjes en piepjes en met de versnellingsbak was het soms een verrassing of die soepel schakelde. Net als dat het bij een koekblik een verrassing is welke soort koekjes je aantreft.

 
En hoewel ze gedurende 1 jaar en 9 maanden me altijd trouw van A naar B had gebracht en er inmiddels bijna 20.000 km extra op de teller stond, vond ik het onlangs tijd voor een andere auto. De keuze is gevallen op een Suziki Swift.

 
Nu zat ik laatst bij een sushi restaurant en zag daar tot mijn verbazing 'suzuki' op de kaart staan. Dit bleek 'zeebaars' te betekenen. En 'swift' staat voor rap of snel. Dus vandaar een Snelle zeebaars. Niet bepaald een vlotte naam.... Ook hier nog maar wat kilometers maken om te kijken wat de uiteindelijke naam wordt.