woensdag 22 augustus 2018

Pluizige huisgenoot

Al ruim twee maanden geleden is mijn huisje veranderd in een tweepersoons huishouden. Of beter gezegd, het huishouden van een mens en een kitten. 13 juni heb ik op een boerderij in Lunteren de kleine dame Ella opgehaald.

 
Haar start bij mij in huis was niet heel gemakkelijk, want ze bleek nog geen 9 weken te zijn. Op basis van haar schamele 450 gram, het feit dat ze maar 10 gram brokjes at in plaats van de voorgeschreven 65 gram en haast niet op de kattenbak ging, dacht de dierenarts dat ze pas 6,5 week oud was. Dankzij wat extra liefde, aandacht en kust en vliegwerk met haar voeding is het inmiddels een behoorlijk puber die letterlijk en figuurlijk kattenkwaad uithaalt.

 
Ze klimt op de eettafel. Mijn kleren en schoenen verstopt ze onder het bed. Haar knuffel meneer Konijn wordt het hele huis door gesleept en beland met regelmaat in de voer- en/of waterbak. En elke keer als ik de trap af loop, moet er tussen de spijlen van het traphekje door even geboxed worden.

 
Tussen de drukke buien door ligt ze vaak heerlijk naast me te slapen, als ik thuis kom uit het werk word ik al kletsend verwelkomd. En 's nachts in bed word ik regelmatig wakker gemaakt omdat ze allemaal kusjes uitdeelt of besluit om mijn gezicht te wassen. Om daarna naast me verder te knorren.