Eindelijk!!!

2,5 jaar had ik een klussers-blok. 

Toen wij ons huis kochten waren alle kozijnen zwart. Maar dan ook echt alle kozijnen. Met een korte verbouwingstijd en veel klussen op de lijst ben ik niet toegekomen aan het schuren van alle kozijnen voor de muren gestuct werden.

En daar ontstond mijn klussers-blok: zwarte kozijnen schuren met verse gestucte witte muren leek mij geen goed plan. 

Stof, vlekken, hele huis opnieuw sauzen met nog zuigend stucwerk. Nee, dank u!

Dus al 2,5 jaar hikte ik er gruwelijk tegen aan. Tot ik 2 januari een AHA-moment had. Vroeger heb ik een kast helemaal weer tot blank hout gekregen met afbijt. 

BINGO! Ik als een malle op de fiets naar de bouwmarkt. Kleine pot afbijt gehaald om te testen. En gewapend met roze overall, krabber en inmiddels adembescherming ben ik het eerste kozijn te lijf gegaan.

Het gaat ontzettend lang duren met 13 deuren en een groot kozijn in de woonkamer. Dit kozijn heeft me een kleine 6 à 7 uur gekost. Maar! Geen stof 🤩 En straks nergens meer zwart in huis.

Schimmels kweken

Meestal worden schimmels in de keuken als negatief gezien. Een wit, groen of grijs pluizig laagje op het eten betekent een enkeltje richting de prullenbak. Maar er bestaan ook goede schimmels in de keuken. Namelijk champignons en hun aanverwanten.

Twee jaar geleden moest ik voor een cursus die op mijn werk gehouden zou gaan worden op zoek naar een leuk geschenk voor de sprekers. Mijn doel was om iets duurzaams te vinden dat ook nog eens gerelateerd was aan voeding en microbiologie. Aangezien dat het vakgebied is waar ik in werk.

Ik kwam Rotterzwam tegen. Een bedrijf dat emmertjes met broed voor oesterzwammen verkoopt, waar je vervolgens zelf koffiedrab aan moet toevoegen om de oesterzwammen te laten groeien.

Helaas kwamen een hoop sprekers met het vliegtuig vanuit het buitenland en het formaat van het emmertje maakte dat het geen geschikt presentje was.

Het zelf kweken van groenten en fruit doe ik al jaren. Nu vond ik het wel eens tijd voor wat anders. Dus ik bestelde een paar maanden geleden een Rotterzwam pakket. Een zwart emmertje van 3L met vier gaten erin, een zakje broed en de instructie op een kartonnen sleeve.

De instructies waren simpel. Meng de inhoud van het zakje met een afgewogen hoeveelheid koffiedrab (wij drinken koffie uit de french press, dus drab genoeg) en zet het op kamertemperatuur weg. Voeg nieuwe koffiedrab toe als de bestaande laag helemaal wit is geworden en ga net zo lang door tot dat de hele emmer gevuld is.

Tegen kerstmis was het emmertje vol. Om de zwamvorming te bevorderen, moest ik het emmertje in een koele ruimte plaatsen - de garage -. Maar de zwamvorming bleef uit.

Toen ik op het punt stond om het emmertje integraal in de zwarte bak te gooien bedacht ik me aan de groeiomstandigheden van champignons. Donker, koel én vochtig. En de inhoud van het emmertje voelde droog aan, wat op zich niet gek is gezien de droge lucht in huis. En ik had mijn twijfels over de kleine gaten in de zijkant en de deksel van het emmertje. Met een open bovenkant moest de zwamvorming voor mijn gevoel gemakkelijker tot stand komen.

Aangezien ik niks te verliezen had, heb ik de deksel van de emmer gehaald (inhoud was totaal aan het verdrogen) en getracht het geheel compleet te doorweken. En zowaar binnen een week zag ik de eerste groei ontstaan. En weer een week later was het een flinke kolonie zwammen geworden.

Graag had ik ze nog wat langer laten groeien om genoeg te hebben voor een omelet of wat noedels met oesterzwammen. Maar de zwammen begonnen helaas in te drogen. De opbrengst: 55 gram en een hoop lol. 

Ik heb de zwammen in stukken gescheurd, alles gebakken in een klein klontje gezouten roomboter en alles gekruid met wat versgemalen peper.

En wat een feestje was het. Ze verloren tijdens het bakken veel minder vocht dan oesterzwammen uit de supermarkt. Ze zijn steviger van structuur en het zijn beste smaakbommetjes. 

Er moet nog nog een lichting afkomen en daarna kan ik de inhoud splitsen om te verdelen over 5 bakken en daar weer mee verder te gaan. Ik ben benieuwd.

Van de regen in de drup

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je denkt 'even' een klusje in huis te doen. En dat zodra je eraan begint geen klusje blijkt te zijn maar eerder een project. En dat je bij jezelf denkt 'was ik maar op de bank blijven zitten' of beter nog 'was ik maar in bed blijven liggen'.

Vandaag had ik zo'n klusje. Ik dacht 'even' de muren in de garage verder te witten. Aan dit klusje was ik midden vorig jaar begonnen en ik vond het op deze rustig lockdown zaterdag wel eens tijd om het af te maken.

Wat blijkt; de volgende clichés zijn allemaal waar:

• Haastige spoed is zelden goed;
• Bezint eer ge begint;
• Een goed begin is het halve werk.

Nadat ik mezelf na 3 aflevering van The Last Kingdom van de bank had losgeweekt, begon ik vol goede moed aan mijn klusje. 

Oké, eerst 'even' opruimen. De schone was opvouwen en naar de slaapkamer, het wasrek en de strijkplank opbergen waar ze thuishoren, fitnesstoestellen en andere klusattributen aan de kant. Hoppa, daar ging het eerste half uur.

En dan spullen bij elkaar zoeken. Oeps, ik heb alle klusattributen vóór de kast met schilderspullen gezet..... Na dat probleem op te hebben gelost, wilde ik het huishoudtrapje pakken. Maar die staat in de tuinkamer, waar ik al tig keer naar op en neer ben gelopen. Dan maar de grote Altrex trap. O nee toch niet, er staat spullen voor en de trap is te zwaar om er zo overheen te tillen. 

Eenmaal in de tuinkamer om het huistrapje te pakken, meld ik vriendlief 'waarom was ik hier ook al weer aan begonnen'. Zijn reactie 'omdat het breien niet helemaal lekker ging'. Ah oké, dank je wel voor de herinnering.

Zo, nu heb ik alle spullen bij elkaar. Ik heb mijn zuurstokroze overall aan en nu kan ik echt beginnen. Was het maar waar...... Ik probeer de roller in de verfbak door de verf te rollen. Roller te breed of verfbak te smal. Dan maar opzetten met de blokkwast en uitrollen met de roller zodat het er niet al te streperig uit ziet. 

Nu had ik ooit gehoord dat je de roller het beste van te voren nat kunt maken, omdat deze de verf dan minder absorbeert. Van wie de tip komt, weet ik niet meer. Alleen ik doe het nooit weer. Ik dacht de roller na het natmaken genoeg uitgeknepen te hebben. Maar bij het uitrollen van de met de kwast opgezette verf werd het een groot waterballet en werd de verf dusdanig verdund dat er van dekking geen sprake meer was.

Afin, de aanhouder wint zeggen ze. Dus na de roller zo goed als droog te hebben gerold, leek het toch te gaan lukken. De latex kwam een soort van egaal op de muur en op een paar schoonheidsfoutjes na ziet het er best acceptabel uit.

Maar latex op brengen met een blokkwast blijkt niet mijn sterkste kant. Bij het opbrengen van de verf op de muur, druk je (ik) ook een deel verf omhoog de kwast in. En deze raakt op enig moment dusdanig verzadigd dat er aan alle kanten klodders afvallen - goed dat ik mijn overall had aangetrokken -. 

En of dit nog niet genoeg was, de garage is zo veel groter dan ik ook deze keer weer dacht. Dus ik krijg het niet in een dag af. Maar al met al ben ik erg blij met de nieuwe frisse look van de garage en gelukkig is er morgen weer een dag.

Go big or go home

Vanaf het moment dat ik een paar jaar geleden Pinterest ontdekte en daar een gehaakte bedsprei zag, stond het maken van zo'n sprei op mijn wensenlijstje.

Ik had mezelf daarbij wel de voorwaarde gesteld dat ik echt gesettled moest zijn. Dat de slaapkamer volledig naar mijn smaak ingericht zou zijn en dat ik lang van het eindresultaat zou kunnen genieten.

In het chalet was dit zeker niet aan de orde, omdat dat volledig gemeubileerd was en ik er niks aan kon veranderen. Voor het huurhuis had het in principe gekund, waar het niet dat ik ervoor had gekozen het oude behang te laten zitten en er niet de (duurdere) vloerbedekking naar mijn smaak in wilde leggen. Ik wist immers niet hoe lang ik daar zou wonen.

Inmiddels ben ik bijna vier jaar verder, woon ik samen met mijn lief in een koophuis en zijn we van plan om hier nog lang en gelukkig te wonen. Tijd voor de bedsprei dus.

Na enige zoeken - want via Pinterest kon ik niet bij het patroon komen - bleek de opgeslagen Pin, de Double Trouble deken van Haakplein te zijn. De CAL van 2017. Het patroon bestaat uit 29 delen, wat alles bij elkaar naar schatting 200 - 250 pagina's beslaat.

De deken bleek ontworpen voor 1 m 30 bij 2 m 00. Een beetje te kDlein voor een twee persoonsbed. Wat rekenwerk later, bleek dat als ik 4 herhalingen van het patroon in de breedte extra zou maken, de sprei de gewenste breedte zou krijgen. De benodigde hoeveelheid wol: 85 bollen katoen van Drops Muskat. Alles bij elkaar bijna 9000 meter katoen.

Nu maar eens kijken hoe lang ik er uiteindelijk over ga doen.

2 AFFO's in 1 week

AFFO, een afkorting die in de quiltwereld staat voor 'A Finally Finished Object'. Ik leen de term even voor de twee projecten waar ik al een tijdje aan bezig was en die ik afgelopen week ondanks de hitte af heb kunnen maken.

Vorige week zondag legde ik de laatste hand aan knuffel Tricia de Dino. Gehaakt volgens een patroon van MyKrissyDolls, met Coton 3 garen van Phildar in de kleuren Craie, Anisade en Tilleul. Het is een cadeautje, dus uiteindelijk ga ik haar weggeven. Maar het liefst zou ik haar houden.

  

Vanaf vrijdag ben ik bezig geweest om het peutertruitje waar ik mee bezig was af te maken. Het patroon, Little Missy, komt van Garnstudio. Vandaag was het een kwestie van het laatste mouwtje afbreien en alle draadjes wegwerken. Het garen dat ik heb gebruikt, was van Drops. Merino extra fine in de kleuren Donkerheide (35) en Poederroze (40). Helaas gaat het patroon maar tot 12 jaar, anders had ik er ook nog een voor mezelf gemaakt. De tweede foto is de binnenkant, zelf die ziet er naar mijn mening al gaaf uit.

 

Nu op naar de volgende klus.

Amigu-wattes

Amigurumi (fonetisch uitgesproken als Amie-Goe-Roe-Mie) is Japans voor gehaakte of gebreide knuffels. Lange tijd dacht ik dat je het uitsprak als Amiegoerie, simpelweg omdat ik niet goed las wat er stond.

Het is waanzinnig hoe je met een simpele haaknaald en goed geplaatste meerderingen en steekwijzigingen van een bolletje katoen onderdelen voor een knuffel kunt boetseren. Poten, een kop, een staart en zelfs hoorntjes, niks is te gek.

Momenteel ben ik bezig aan Tricia de Dino. Alle onderdelen zijn klaar, nu nog een kwestie van het in elkaar zetten. 

In mijn volgende berichtje hoop ik het eindresultaat te kunnen laten zien.

Handen uit de mouwen

Vanaf half mei heb ik nauwelijks of niet meer geklust. Na ruim 4 maanden verbouwen, verhuizen, de oplevering van het oude huis, gedoe rondom de badkamer en er gewoon bij werken was de pijp wel een beetje leeg. 

Daarnaast was het in de garage door al het bouwafval van de badkamer / toilet zo'n gigantische puinhoop geworden dat ik niks meer kon vinden als het ging om gereedschap of materialen. En geloof mij, als je eerst 30 minuten aan het zoeken moet en dan eigenlijk nog niet vindt wat je wil hebben, is de zin om te klussen ver te zoeken....

Maar toch moest er ergens een begin gemaakt worden om uiteindelijk het huis verder af te maken. Na een paar weken van grootste plannen, was het dit weekend zo ver. De garage ging op de schop. Ik bestelde weer een container (de derde inmiddels), Bart deed vorige week de eerste opruimslag.

Daarna ging ik afgelopen zaterdag na het verschuiven van de resterende spullen vol goede moed met de latex aan de gang in het achterste stuk van de garage. We willen de garage namelijk als opslag, washok en sportkamer gaan gebruiken, dus een beetje opfrissen kon geen kwaad. Het resultaat was meteen zichtbaar.

Zondag hebben we samen een dwaze poging gedaan om de vloerbedekking van het oude huis nieuw leven in te blazen in de garage. De eindconclusie van de poging is dat het maar goed is dat we geen van beide een carrière als stoffeerder ambiëren. Alles zat onder de lijm, de randen zijn wat rafelig en naad tussen de twee lappen is niet bijzonder goed gelukt. Maar goed, het is en blijft een garage en het is 1000% beter dan een kale betonvloer. 

Dus al met al is de klusactie tot nu toe geslaagd. Het sauzen moet nog afgemaakt, maar daar had ik geen tijd meer voor. Wel is een groot deel van het gereedschap en de materialen uitgezocht en netjes per categorie in kasten geplaatst. Dat maakt het zo veel gemakkelijker om de rest van de lange waslijst stukje bij beetje af te gaan maken.